(Trudie Souren 1954-2009)
Het is augustus 2006 en op de bovenste verdieping van het Glaspaleis in Heerlen is een receptie aan de gang. Buiten is het hartje zomer, binnen wordt de Culturele Lente uitgeroepen. Parkstad heeft zichzelf herontdekt. Weg met het zelfbeklag, weg met de inertie. Een nieuw zelfvertrouwen wordt gevierd: weg met de ideeënarmoede van voorheen, lang leve de eindeloze stroom van initiatieven anno nu! Er wordt een boekje gepresenteerd waaruit blijkt dat die bejubelde Culturele Lente al een tijdje aan de gang is. Alleen heeft men verzuimd er gewag van te maken: Parkstad herbergt tien festivals die jaarlijks 400.000 bezoekers trekken.
De verzamelde Heerlenaren kloppen elkaar op de culturele schouders, totdat halverwege de plechtigheid mama Booch?, de bezielende kracht achter het gelijknamige popfestival, binnenvalt. Booch? – met dat verwarringstichtende vraagteken – betekent niks, maar iedere bezoeker van het festival zal dat glashard ontkennen. Mama Booch?, dat is Trudie Souren, een rocker van 52, raadslid voor het CDA. Ze is het type bestuurder voor wie je politiek vreemd zou willen gaan. Innemend, energiek, doortastend. Ze heeft haast. Buiten staan drie podia klaar voor muzikanten uit de hele wereld. Het zijn háár gasten. Al zal ze dat ontkennen. Ze draagt een soort glazenwassersoutfit, een opvallende verschijning tussen de gesteven receptiegangers. Aan haar koppelriem hangen walkietalkies, telefoons, zenders. Mama Booch? is connected, ze is berendruk maar straalt. Het is háár dag.
Ze krijgt het woord en mokt publiekelijk over de hekken rond het festivalplein, van overheidswege bedongen. Trudy Souren houdt niet van hekken, Booch? is een gratis festival dat probeert jongeren uit hun muzikale tent te lokken. De formule is dat niemand precies weet hoe laat en op welke podia welke muziek te beluisteren is. Zo worden hiphoppers getrakteerd op jazz, gothics op speedrock en skaters op techno. Wanneer het boek is gepresenteerd en de bitterballen rondgaan, beent ze naar buiten. Er is werk te doen.
Trudie Souren was een vrouw met een missie. Begin januari ging de een eindje om op de Brunsummerheide, achter haar woning, en keerde niet terug. Het wordt frisjes in Heerlen, deze lente.