Prietpraat
Pecha Kucha (wat zoveel betekent als prietpraat) werd in 2003 in Tokyo gelanceerd door de architecten Astrid Klein and Mark Dytham. Het idee: presenteer je droom, passie of missie, aan de hand van twintig dia’s van elk twintig seconden, in 6.40 minuten dus.
In Maastricht werd Pecha Kucha opgericht door Pierre Buijs (conceptbureau Creovate), Martijn Kagenaar (ontwerpbureau Zuiderlicht) en Jean-Paul Toonen (filmproductiebedrijf T36 Media), om inspiratie en bruisende ideeën te leveren in de aanloop naar Maastricht Culturele Hoofdstad 2018. “Het concept is een beetje punk”, zegt Martijn Kagenaar. “Dat willen we zo houden: het moet niet te gepolijst worden.” Deelnemers aan PK Maastricht melden zich zelf aan, maar worden ook benaderd door de initiatiefnemers. Het is de bedoeling dat ze hun ideeën presenteren voor een publiek.
Kunstenares Ilse Wielage uit Margraten gebruikte Pecha Kucha om haar zorgen over de verstoring van het ecologisch evenwicht aan de orde te stellen. “Achteraf denk ik dat ik misschien wat moraliserend overkwam, maar het leven van de mensheid gaat nu eenmaal ten koste van de aarde.”
Betonmolens en containers op de oprit van de Margratense bungalow verraden dat er flink verbouwd wordt. De garage wijkt voor een riant atelier met veel lichtinval en zicht op de tuin. Binnenkort hoopt Ilse Wielage (45) er haar intrek te nemen. Van een klein hokje naar een zee van ruimte. Het is een stap die past bij de verandering in haar werk. Na een aantal omzwervingen heeft ze nu haar bestemming gevonden: als fulltime beeldend kunstenaar, maker van fel realistische schilderijen.
Kunstenaar worden was nooit een doel, hoewel Ilse Wielage altijd al bezig was met tekenen en schrijven. “Ik wist alleen dat ik liever met kunst bezig was dan dat ik ging studeren”. Het werd de Academie voor Beeldende Kunsten, afdeling Textiele Werkvormen. De verhuizing naar een dorp en het stichten van een gezin zetten haar carrière tijdelijk op een zijspoor. Tot ze zich realiseerde dat ze doodongelukkig was. Toen ze hoorde van de opleiding Wetenschappelijk Illustreren, greep ze die kans meteen aan. “Ik leerde er een echt ‘vak’ en rolde na mijn afstuderen vanzelf in het werk. Dat was geweldig, maar niet voldoende. Naast het werk in opdracht voor wetenschappelijke illustraties, begon ik te schilderen. Dat gaf een enorme vrijheid. In mijn schilderijen kon ik mijn ei kwijt, ik kon er veel meer in zeggen. Het paste gewoon beter bij mij.”
Sinds kort heeft Wielage zich volledig toegelegd op het schilderen. Realistische werken, waarin aanvankelijk onschuldig ogende kinderen en verminkte dieren de confrontatie aangingen. In haar recentere doeken zijn de rollen omgedraaid: nu krijgen verminkte kinderen gezelschap van onschuldige dieren. “De tegenstelling tussen schoonheid en imperfectie, die wil ik in beeld brengen. Wij zijn bezig het ecologisch evenwicht op aarde flink te verstoren. Daar heb ik het tijdens mijn Pecha Kucha presentatie ook over gehad. Achteraf denk ik dat ik misschien wat moraliserend overkwam, al was dat niet de bedoeling. Het leven van de mensheid gaat nu eenmaal ten koste van de aarde. Daar denk ik wel over na, maar je kunt het maar beter accepteren. In mijn werk breng ik grote contrasten liefdevol in beeld. Zoals in het doek Ragazzo nell’acqua, waarin hemel en hel in één schilderij worden samengebracht. Ik streef bewustwording na. In mijn werk ben ik vooral op zoek naar mezelf, mijn eigen kern. Daar wil ik trouw aan blijven. In het schilderen vind ik de rust en de ruimte om dat te doen.”
”Ik kijk heel gedetailleerd naar de dingen en wat ik zie, wil ik al schilderend overbrengen. Realisme is daarvoor heel geschikt. Daardoor komen beelden soms zo dichtbij dat ze heel direct binnenkomen en confronteren. Dat kan je stil maken. Daar ben ik naar op zoek, naar de stilte van het niet weten. Kijken zonder dat je er meteen woorden aan kunt geven.”
Het dilemma tussen beeld en woord was een uitdaging voor Ilse bij haar Pecha Kucha-presentatie. “De woorden moesten de beelden ondersteunen en niet andersom. Ik vond het spannend om er een goed verhaal van te maken. Want daar gaat het toch om bij Pecha Kucha: dat je je bevlogenheid kunt uitdragen voor een publiek van gelijkgestemde zielen. De presentaties moeten inspireren, je moed geven om door te gaan. Ik ben blij met dit initiatief in deze regio. Maastricht is lang een gesloten bolwerk geweest, dat door zijn houding mensen heeft weggejaagd naar het westen. Langzaam stelt het zuiden zich nu open. Eindelijk. Pecha Kucha is een van de initiatieven die de regio de kans biedt om die positieve ontwikkeling te laten zien. Het stimuleert ook, mensen willen eraan meedoen. Het werkt als een aanjager, een wiel dat in beweging komt. Hetzelfde gebeurt in mijn werk, ik maak ook een ontwikkeling door. Durf steeds meer mezelf te zijn. Dat roept soms fellere reacties op dan voorheen, maar dat hoort er nu eenmaal bij.”
De volgende Pecha Kucha Maastricht is een euregionale editie. Locatie: Kaai 16 in Hasselt (www.kaai16.be). Datum: 20 mei, 20.20 uur. Meer info: www.pechakuchamaastricht.nl.
