Het tijdperk van de gepolitiseerde student ligt al lang achter ons. Neemt niet weg dat de studenten van nu niet blind zijn voor een politieke crisis. Aurelia Streit ging naar het asielzoekerscentrum in Limmel en bracht studenten en bewoners samen aan het dansen en sporten.

Nog geen jaar geleden organiseerde Aurelia Streit de eerste informatieavond ‘Vrijwilligerswerk met vluchtelingen in Maastricht’. Zo’n 250 studenten kwamen naar de bijeenkomst. “Zo veel mensen had ik toen zeker niet verwacht”, vertelt ze via Skype.

Aurelia Streit (Braunschweig, 1994), studente European Studies in Maastricht, is namelijk in Hong Kong via een uitwisselingsproject. Ze ondervindt nu zelf wat het is om in een totaal andere omgeving te wonen. “Kun je het zien?” Ze laat de omgeving vanaf haar balkon zien via de camera op haar computer. Het is al bijna middernacht in Hongkong, maar ja, in het donker glinsteren héél veel lichtjes. Ze mist het Refugee Project, zegt ze.

Streit begon in januari 2015 bij Student & Society Initiative (SSI), een organisatie uit de keuken van de Universiteit Maastricht. De formule van SSI: Breng studenten en andere bewoners van de stad met elkaar in contact. En, laat het de studenten zelf organiseren. “In mijn eerste studiejaar heb ik rondgekeken bij een aantal studentenclubs. Met geen enkele kon ik me identificeren.” Streit koos voor SSI. “Mijn functie als Social Coördinator moest ik volledig zelf invullen. Toen hoorde ik van het asielzoekerscentrum in de oude gevangenis in Limmel, waar inmiddels enkele honderden mensen zijn ondergebracht. Stel je voor je voor: je vlucht uit je thuisland omdat dat een gevangenis voor je is geworden om vervolgens in Nederland in een échte gevangenis terecht te komen.”

Het Refugee Project was geboren. Samen met studentenpredikant Arjen Feijter zette Streit de eerste activiteiten op: de goedbezochte informatieavond voor studenten, taallessen voor de vluchtelingen, een inzamelactie van kleding, een Syrische cultuuravond, een gezamenlijke picknick, een sportdag, enzovoort. Feijter was hierbij een onmisbare medestrijder, zegt Streit. “Onze actieve studenten zijn meestal zelf nog maar net in Nederland. Wij helpen de vluchtelingen ook met juridische zaken, en daar heb je iemand als Arjen nodig die thuis is in de taal en de administratieve cultuur.”

Inmiddels telt het Refugee Project zo’n vijfentwintig actieve leden. En dan zijn er nog spontane helpers. “Voor de sportdag zochten we mensen die Arabisch spreken, om de activiteiten aan de vluchtelingen uit te leggen. Die hadden we binnen no time gevonden.” Met twee seconden vertraging verschijnt op het computerscherm Streits innemende glimlach als zij zegt: “Dat is het voordeel van een stad met veel internationale studenten: Kennis van vreemde talen is ruim voorhanden.”

Voor Aurelia Streit is Maastricht in eerste plaats een studentenstad. Zijn de studenten ook politiek betrokken? “Maastricht is daar misschien te knus voor. Ik moet toegeven dat ikzelf bij de laatste verkiezingen niet eens ben gaan stemmen”. Overigens mag Streit als buitenlandse student helemaal niet stemmen bij de verkiezingen voor Provinciale Staten, vreemd genoeg wel voor de Waterschap verkiezingen.

“Maar de crisis rond de vluchtelingen politiseert ons studenten”, zegt Streit, “althans, dat zie ik bij mijn vrienden in Duitsland. Daar is niet alleen het aantal vluchtelingen groter, maar ook de oppositie tégen de nieuwe medeburgers.” In Maastricht krijgt Streit enkel positieve reacties, niet in de laatste plaats via de UM studentenprijs van dit jaar. Die stimuleert haar vooral om de komende jaren door te gaan.