Het RO Theater bewerkte het oude sprookje van De gelaarsde kat tot een wervelende voorstelling vol liedjes en gevatte dialogen. Tekstschrijver Don Duyns heeft zich ver gehouden van Disney. “De kat is hier een soort Scarface.”

Niemand zal De gelaarsde poes van het RO Theater verwarren met de animatiefilm Puss in Boots of een Efteling-sprookje. Daarvoor zette tekstschrijver Don Duyns de eeuwenoude vertelling over een kat die zijn eigenaar, een berooide molenaarszoon, via list en bedrog rijkdom plus prinses bezorgt, te zeer op z’n kop.

“Het oorspronkelijke verhaal is vrij saai en rechtlijnig”, vindt Duyns. “In mijn versie komen snelle auto’s voor, een reus en een superspion genaamd James Blond. Bovendien ontwikkelt de kat zich anders. In het origineel is hij al behoorlijk pedant, maar nu schuift hij zelfs op richting zelfkant. Hij wordt een soort Scarface.”

De gelaarsde poes is een vrolijke en licht subversieve familievoorstelling in de RO-traditie die eerder al Lang en gelukkig, Snorro en De zere neus van Bergerac opleverde. Duyns: “We mikken ergens tussen humor en ontroering. Het stikt natuurlijk van de mooie liedjes. En er zijn veel verkleedpartijen zoals bezoekers gewend zijn van het RO – als we geen travestie in een voorstelling stoppen, krijgen we klachten. De stijl is bovendien bijzonder interactief: we cultiveren een bepaald “let op achter je”-gehalte.”

Behalve diverse kinderen telt de cast theater- en tv-sterren als Arjan Ederveen, Wart Kamps en Maarten Heijmans, de kersverse winnaar van een prestigieuze Emmy Award. Duyns werkte nauw met hen samen. “Ik had het geluk de eerste twee weken van de repetities te kunnen bijwonen. Dat is voor een toneelschrijver heel fijn want je kunt soepel nieuwe grappen invoegen en dingen veranderen. Veel wordt ter plekke door de acteurs bedacht. Voor Arjan Ederveen bijvoorbeeld, die James Blond speelt, had ik een lange monoloog bedacht op het moment dat hij een mooie vrouw voorbij ziet lopen. Maar daar maakte hij in de repetitie “ah, oei, oh!” van.”

Niet alleen werd het oude sprookje smakelijk opgetuigd met fijne, niet altijd even correcte grappen. Ook de inhoudelijke strekking ging op de helling. “De moraal van het sprookje is eigenlijk: als je maar goed genoeg de mensen bedriegt, dan kom je er wel en heb je succes. Pieter Kramer, de regisseur, en ik vonden dat nogal bedenkelijk. Wij hebben ervan gemaakt: vaar nooit onder valse vlag.” Die kreet komt verschillende keren terug en betekent zoveel als: je moet je niet anders voordoen dan je bent, anders loopt het slecht met je af. We hebben het sprookje omgedraaid.”

Foto Rene Castelijn

RO Theater, De gelaarsde poes. Op 7 januari om 19.00 uur in Stadsschouwburg De Domijnen Sittard. dedomijnensittard.nl